قوله تعالى: بسْم الله الرحْمن الرحیم بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان.
إذا زلْزلت الْأرْض زلْزالها (۱) آن گه که بجنبانند زمین را بجنبانیدن آن.
و أخْرجت الْأرْض أثْقالها (۲) و بیرون دهد زمین از خود بارهاى خویش.
و قال الْإنْسان ما لها (۳) و مردم میگوید: چیست که بمن بود؟ چه رسید زمین را که مىجنبد؟!
یوْمئذ تحدث أخْبارها (۴) زمین خبرهاى خویش میگوید،.
بأن ربک أوْحى لها (۵) بآنچه خداوند تو آن را فرمود.
یوْمئذ آن روز یصْدر الناس أشْتاتا باز گردند مردمان دو گروه جدا جدا از هم دور لیروْا أعْمالهمْ (۶) تا جزاى کردار ایشان بایشان نمایند.
فمنْ یعْملْ مثْقال ذرة خیْرا یره (۷) هر که هم سنگ مور خرد نیکى کند، بیند آن.
و منْ یعْملْ مثْقال ذرة شرا یره (۸) و هر که هم سنگ مور خرد بدى کند، بیند آن.